Federalny Sąd Pracy (Bundesarbeitsgericht BAG) w wyroku z dnia 25.05.2016r. (BAG 5 AZR 135/16) zdecydował w kwestii zasad i podstawy naliczania bonusów oraz o możliwości zaliczania ich na poczet ustawowego najniższego wynagrodzenia za pracę.

W przedmiotowej sprawie skarżąca – pozostająca z pozwanym w stosunku pracy, zatrudniona w pełnym wymiarze godzin na podstawie pisemnej umowy o pracę – otrzymywała płacę w wysokości mniej niż 8,50 euro brutto za godzinę. Jednakże zgodnie z umową, zatrudnionej – obok miesięcznego wynagrodzenia – przysługiwały również bonusy, takie jak: dodatek świąteczny i dodatek urlopowy. Wspomniane dodatki były wypłacane początkowo dwa razy do roku. Decyzją oficjalnego porozumienia między pracodawcą a radą zakładową, wraz z początkiem 2015r., bonusy zostały rozdzielone na 12 miesięcy, a skarżąca otrzymywała odtąd każdego miesiąca dodatkowo do pensji 1/12 uzgodnionych dodatków. Tym samym stawka godzinowa skarżącej była wyższa niż 8,50 euro brutto. Ponadto, zgodnie z zawartą umową, pracodawca płacił zatrudnionej za pracę w godzinach nadliczbowych, nocnych, w niedzielę i święta. Wówczas stawka godzinowa wyliczana była, zgodnie z umową, od podstawy poniżej 8,50 euro brutto za godzinę.

Zdaniem skarżącej, roczne bonusy oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, nocnych, w niedzielę i święta powinny być dodatkowo doliczane do płacy minimalnej 8,50 euro brutto za godzinę, a nie wypłacane na podstawie uzgodnionej niższej stawki godzinowej.

Sąd pracy oddalił powództwo. W drugiej instancji Krajowy Sąd Pracy (Landesarbeitsgericht) LAG Berlin-Brandenburg w wyroku z dnia 12.01.2016 (19 Sa 1851/15) uznał powództwo jedynie w zakresie dodatku za pracę w nocy, natomiast w pozostałym zakresie je oddalił. Zgodnie z argumentacją sądu, bonusy są uznawane za wynagrodzenie za pracę w zamian za normalną wydajność pracy pracobiorcy. Dlatego też wliczenie ich do ustawowej płacy minimalnej jest dopuszczalne. Tym samym porozumienie między pracodawcą a radą zakładową w zakresie przesunięcia wymagalności dodatków i ich miesięczne wypłacanie w części 1/12 każdego miesiąca jest skuteczne i nie narusza uzgodnień umowy o pracę. Pracodawca ma również prawo do wypłaty wynagrodzenia za pracę pracownika w godzinach nadliczbowych, w niedzielę i święta na podstawie wynagrodzenia zawartego w umowie. Natomiast dodatki za pracę w porze nocnej powinny być obliczane na podstawie zasad dot. płacy minimalnej 8,50 euro brutto za godzinę, ponieważ ustawa o czasie pracy nakazuje tu wypłacenie pracobiorcy stosownych dodatków do przysługującego mu minimalnego wynagrodzenia brutto.

W postępowaniu rewizyjnym w trzeciej instancji przed Federalnym Sądem Pracy (Bundesarbeitsgericht BAG) skarżąca przegrała sprawę. BAG podzielił stanowisko poprzednich instancji. Zgodnie z poglądem BAG, na pracodawcy ciąży obowiązek zapłaty najniższego ustawowego wynagrodzenia dla pracobiorcy za każdą faktycznie przepracowaną godzinę pracy. Poprzez wypłatę wynagrodzenia pracodawca wypełnia, w zamian za pracę pracobiorcy, roszczenie wynikające ze stosunku pracy. Reasumując, w niniejszej sprawie skarżącej nie przysługiwało prawo do zwiększenia miesięcznego i rocznego wynagrodzenia oraz dodatków do wynagrodzenia.